Dode roemeen in Eindhoven

Vorige maand op kantoor: Er komt een man op bezoek met de vraag of ik zijn overleden zwager (uit Bacau) kan traceren. Ik kijk de man nog eens aan en vraagt wat hij bedoeld. Zijn zwager is overleden in Eindhoven, en niemand weet waar hij is. Dit bericht is gemeld door een kennis van de overleden man die daar samen met hem werkte. Deze man had verder geen informatie, waarschijnlijk door angst om opgepakt te worden, gezien het feit dat ze aan het zwart werken waren. Ik ga aan het bellen, via een vriend kom ik terecht bij de gemeente Eindhoven. Inderdaad, mijnheer D. uit Bacau is overleden aan een hartinfarct en ligt opgebaard bij een begrafenisondernemer in de buurt van Eindhoven. Of ik de toestemming kan geven om te begraven of te cremeren. Nou, laten we dat maar niet doen. Ik vraag de man om de naaste familie van dhr D. contact op te laten nemen met Eindhoven. De zoon van de overledene neemt contact op met Eindhoven en er wordt besloten om de man daar te cremeren, geld voor een begrafenis is er niet, ook niet om het lichaam over te brengen. Allemaal erg verdrietig en ik ben blij dat ik de mensen in contact heb kunnen brengen met de gemeente Eindhoven. Net werd ik weer gebeld, of ik kan zorgen of de urn naar Roemenië kan gebracht worden. Hoort er allemaal bij zullen we maar zeggen…..

De “Dolfijn” en de “Driestroom”

Eind vorig jaar is er een heel belangrijke stap gezet in de activiteiten van ons dagverblijf “de Dolfijn” voor kinderen met autisme. Monique Mulders , orthopedagoge en coordinator bij de driestroom (kindercentrum Stijntje Buys Nijmegen) en haar manager Johan Emons brachten een bezoek aan onze organisatie.

In 2005 zijn de activiteiten in ons centrum “de Dolfijn” begonnen. Gezien het feit dat er in Roemenië geen of heel weinig ervaring is met de therapie die toegepast wordt bij kinderen met autisme hebben we veel dingen “theoretisch” op moeten zetten. Na verloop van tijd kom je in de praktijk zaken tegen die we graag wilden bespreken met mensen die ervaring hebben met deze zaken.

Een van onze medewerkers kwam zo in contact met Monique Mulders die zeer bereid was om haar ervaringen met ons te delen. Alles over dit bezoek kunt u lezen in het artikel uit het magazine van de driestroom wat ik hieronder zal plaatsen.

Van 19 maart t/m 26 maart zijn twee van onze medewerkers (waaronder de coordinator van dagverblijf de Dolfijn, Daniela) een week in het kindercentrum Stijntje Buys geweest. Daar hebben ze met een groot gedeelte van de medewerkers kunnen praten en veel ervaringen op gedaan. Het enthousiasme van het team uit nijmegen en het enthousiasme van het team uit Bacau is de prachtige basis voor deze kennisoverdracht. Naast de indrukken en de gesprekken en ervaringen is er door de universiteit in nijmegen veel lektuur ter beschikking gesteld. De Driestroom droeg de kosten voor het bezoek aan Roemenië maar ook de kosten voor het bezoek van onze mensen aan hun organisatie in Nederland, echt geweldig.

We zijn bijzonder blij met deze samenwerking waar we Monique Mulders, Johan Emons en al hun collega’s bijzonder dankbaar voor zijn. Over enkele maanden verwachten we ze opnieuw in Bacau om de voortgang te bekijken en verdere stappen te bespreken.

http://www.driestroom.nl/kinderen/kindercentra.asp?pagina=6&basispagina=8

artikel magazine “de Driestroom” :

Update Medische fouten (16.03.2007)

Update Medische fouten (16.03.2007)

Vanavond met Cristina gesproken. Ze was bijzonder blij dat ze vandaag geopereerd was. De onderzoeken waren op 22.03.2007 begonnen en vandaag 26.03.2007 heeft de operatie plaatsgevonden.
De fouten die bij haar gemaakt zijn, in Roemenië, zijn zo ernstig dat niet met één operatie alles opgelost kon worden. Er zal een tweede operatie moeten plaats vinden maar dat kan pas over enkele maanden. Voorlopig was ze erg blij dat ze al voor een groot gedeelte “gerepareerd” is. Ik wil iedereen die meegeholpen heeft om deze operatie mogelijk te maken nogmaals hartelijk danken. Alle mensen die we persoonlijk benaderd hebben maar ook de mensen via het prikbord. Geweldig!

Wereld downsyndroomdag 21 maart 2007

Wereld downsyndroomdag 21 maart 2007

Op 21 maart was het de tweede “World Down Syndrome Awareness Day” (WDSAD) – Wereld downsyndroomdag. Sinds vorig jaar wordt op die dag over de gehele wereld een beeldvormingcampagne over Downsyndroom gehouden.

Voor de eerste keer werd hier ook aandacht aan besteed in Roemenië. In de provincie Bacau werd hier aandacht aan besteed door onze organisatie Betania in samenwerking met de kinderbescherming. Om 10.00 uur waren de eerste kinderen met het syndroom van Down al aanwezig en ontvingen ze de andere genodigden zoals: ouders, vertegenwoordigers van de overheid, specialisten die dagelijks met de kinderen werken en vele andere genodigden.

Een belangrijk moment was dat ouders van kinderen met het Downsyndroom vertelden wat het nu eigenlijk inhield om zo’n kind te hebben. Er werd een beroep gedaan op de onderwijsinstellingen om beter mee te werken aan de integratie van deze kinderen. Dat is vaak een probleem in Roemenië terwijl deze kinderen in de meeste gevallen gewoon naar school kunnen, ook al kost dat misschien wat meer inspanning en extra aandacht van de leerkrachten. Ook werd er gesproken over de oprichting van een vereniging voor ouders van kinderen met het Downsyndroom. Een aantal van de kinderen hielden een prachtige voordracht wat met groot applaus werd beloond.

Deze bijzondere dag is en was een goede gelegenheid om inzicht te krijgen wat het Downsyndroom nu precies inhoud en hoe we er (ook in Roemenië) het beste mee om kunnen gaan. Terecht zei een van de sprekers: “een kind wordt een kind met beperking alleen als wij er een beperking van maken”

Download wat_is_downsyndroom.doc

Foto’s : Asociatia Betania

Medische fouten……

Medische fouten……

We maken allemaal fouten…. Sommige fouten hebben geen of kleine gevolgen, andere fouten hebben dezastreuze gevolgen. Al eerder schreef ik hier over: http://andremuit.web-log.nl/andr_muit/2006/11/28112006.html

De afgelopen dagen hebben we alles uit de kast moeten/kunnen halen om Cristina, een vrouw van 31 jaar, te kunnen helpen. Door meerder medische fouten is het zover gekomen dat al haar behoeftes via de vagina naar buiten komen. Deze omschrijving geeft een drama weer van enkele jaren waar ik verder maar niet in details zal treden.

Door deze fouten kan Cristina niet meer werken, dat beteken dus ook geen inkomen. De meesten van u zullen wel weten wat de zogemaande “gratis” medische behandelingen inhouden in Roemenië. Zoniet dan zal ik u vertellen dat de meeste dokters zonder extra toelage weinig uitvoeren, uitzonderingen daar gelaten.

Het is voor iedereen duidelijk dat de oplossing van haar probleem niet in Roemenië kan gebeuren. Zodoende contact opgenomen met ziekenhuizen in Wenen, USA en Belgie.
De kosten van de operatie zijn als volgt : Wenen 40.000 euro, USA 100.000 dollars en Belgie (Leuven) 13.807 euro. Gezien de kosten en duidelijke informatie is uiteindelijk voor Leuven gekozen.

Door bijkomende infectie bij Cristina is snel handelen van groot belang en de opname is gepland op 22 maart 2007 in het ziekenhuis van Leuven. Omdat we de ernst van deze situatie inzien en de medische historie nagetrokken hebben, waarbij we de conclusie konden trekken dat deze problemen op waarheid berusten, zijn we vanaf maandag bezig om het bedrag bij elkaar te krijgen. Omdat veel mensen bereid waren om zich in te zetten is de stand van 15.03 als volgt:

Totale kosten 13.807 euro, conform proforma faktuur ziekenhuis Leuven: Vanaf maandag 12.03 t/m donderdag 15.03 toegezegd : 9.900 euro, nog nodig ; 3907 euro.

Allen die bereid waren om deze operatie plaats te laten vinden : Veel dank!

2% regeling

Sinds een paar jaar kan een aantal procenten van de loonbelasting ter beschikking gesteld worden aan NGO’s (stichtingen en verenigingen).

Eerst was dat 1% van de jaarlijkse loonbelasting, sinds vorig jaar betreft het 2%.

Het gaat als volgt: roemeense werknemers vullen een formulier in (formulier 230) waarin ze aangeven dat 2% van hun loonbelasting over het voorgaande jaar naar een door hun bepaalde NGO gaat.

Voor 1 mei a.s. kunnen deze formulieren ingevuld en afgegeven worden bij het belastingkantoor of bij de betreffende organisatie die het dan vervolgens zelf afgeeft.

Dus voor degenen die roemeense werknemers hebben is dit denk ik belangrijke informatie. Op deze manier kan (zonder dat het iemand wat kost) 2% van de loonbelasting ter beschikking gesteld worden aan een door hen uitgekozen organisatie.

Onze organistatie heeft vorig jaar ongeveer 20.000 Ron binnen gekregen. Hiervan hebben we een aantal mensen met (goed onderzochte) medische problemen kunnen helpen. Dit jaar willen we proberen veel meer geld binnen te krijgen door deze 2% regeling.

Hulpverlening – achter de schermen

Hulpverlening – achter de schermen………

Hulpverlening is altijd een veel besproken onderwerp. De eerste vraag die altijd rijst is : wat blijft er aan de strijkstok hangen…. Een logische vraag, vooral als we zien wat er om ons heen gebeurd. Daarom is het zo ontzettend belangrijk dat organisaties openheid van zaken geven. Persoonlijk werk ik nu al 12 jaar in de hulpverlening, een leerschool van 12 lange jaren.. Een van onze bekenden zei het volgende: als je in de hulpverlening werkt dan is het het beste als je koffie zet onder een lekkend zeiltje, dat zien de mensen graag. Ik heb daar nog veel aan terug gedacht. Sinds 1997 zijn er bezig aan het ontwikkellen van projecten waar kinderen/personen en families op lange termijn wat aan hebben. Onze voorzieningen zoals de dagverblijven en de opvangcentra zien er netjes uit en hebben ook een “nette uitstraling”. Wanneer mensen dat zien dan hoor je al gauw dat het bij ons allemaal wel voor elkaar is. Vaak wordt dan vergeten dat al deze voorzieningen ook geld kosten… Helemaal eens, het is een roemeens probleem. Daarom zijn we ook blij dat we een flinke bijdrage krijgen van de roemeense overheid. Maar dat gaat niet van de ene op de andere dag. Dan blijft de vraag waarom mensen liever korte termijn hulp willen geven, veelal dmv kleding en voedsel, zoveel mogelijk individueel, in plaats van bij te dragen aan lange termijn projecten die een belangrijke impact hebben op een grote groep personen of kinderen!? Niet alleen bij ons hebben we te maken met dit probleem. Ook in andere landen waar mensen werken aan gezonde en lange termijn projecten onstaan deze problemen. Daarnaast is er nog de “machtspositie”. Een projectmanager kan ter plaatse veel voor elkaar krijgen, dat komt omdat er meestal goede contacten ontstaan bij langer verblijf. Het is logisch dat je in de loop der jaren op alle vlakken integreerd in een bepaalde maatschappij en je contacten legt. Voor sommige financieerders is dat flink afzien. Ze zien zich zelf liever op de voorgrond en komen met harde en onterechte oordelen over dingen die gebeuren in een organisatie/maatschappij die ze niet begrijpen, of niet willen begrijpen. Soms gebeurd het dat men financieringen stop zet als men ziet dat een projectmanager meer succes heeft dan hen bij de korte bezoeken die soms gebracht worden. Ook gebeurd het dat het motief gebruikt wordt dat het allemaal anders moet, en er financieringen niet door gaan omdat een projectmanager teveel succes heeft. Uiteraard ten koste van de projecten, personen en kinderen.

Gelukkig is er ook een groep financierders die handig gebruik maken van de contactpersonen ter plaatse. Mensen waar je op kunt bouwen! Wij hebben een aantal van deze mensen om ons heen, die het belang zien van deze lange termijn projecten. Mensen die met ons meedenken en waar we altijd op terug kunnen vallen. Mensen waarvan de eerder genoemde categorie nog een hoop van kan leren!

Jeugdzorg in het kader van Asociatia Betania – Centrum “de Tulp”

Jeugdzorg in het kader van Betania – Centrum “de Tulp”

Centrum “de Tulp”, ons opvangcentrum voor mishandelde en misbruikte kinderen. Veel, heel veel kinderen hebben hier een tijdelijk onderkomen gevonden. We hebben in het kader van dit centrum al veel meegemaakt. Mishandeling, verwaarlozing en sexueel misbruik van kinderen is aan de orde van de dag. Ons team van psychologen, maatschappelijk werkers en kinderbegeleiders hebben de handen vol om in de behoefte te voorzien. Gelukkig hebben ze alle middelen en mogelijkheden om deze kinderen te behandelen en op te vangen.

Ik herinner mij het telefoontje van de burgemeester van Hemeiusi als de dag van gisteren. Het was ergens in 2004: er staat een karretje op de stoep van het gemeentehuis met twee kinderen erin, wat moeten we daarmee doen? Het team van de Tulp was snel terplaatse en kwam tot de ontdekking dat het ging om een tweeling die door de vader op de stoep van het gemeentehuis was achtergelaten! Voor geen rede vatbaar, hij wilde niet meer van de kinderen horen! De tweeling was nog geen jaar oud, hij heeft er ook nooit meer naar omgekeken! De tweeling is nu ondergebracht in het kader van ons netwerk van pleeggezinnen waar totaal 43 kinderen een plaatsje hebben gevonden.

Ook denk ik nog vaak terug aan de vier kinderen die het team van de Tulp bezocht op verzoek van de gemeente Poduri. Grote paniek, handen en voeten bevroren, geen ouders te bekennen. In een hoekje een kunstof babybadje. We konden onze ogen niet geloven dat er een kind in vastgebonden zat! Niet voor een dag, nee al twee jaar! Deze kinderen hebben een lange tijd in de Tulp doorgebracht voordat ze in een pleeggezin geplaatst konden worden. Op zulke momenten kan je dingen soms niet bevattten maar het maakt wel weer duidelijk waar we het voor doen.

Ieder kind heeft persoonlijke begeleiding nodig. De beschadigingen zijn soms zo groot dat het moeilijk is om een kind te “bereiken”. Soms is een lange tijd nodig. Het is afwachten wat er gebeurd als de kinderen volwassen zijn. Sommige kinderen, toen we begonnen in 1999, zijn nu volwassen. Van sommigen horen we vaak berichten en houden ons op de hoogte hoe het nu met hen gaat. Ze denken vaak terug aan de mooie momenten tijdens hun verblijf, momenten die hun moed gaven om door te gaan. Ondanks de ellende die de kinderen meemaakten konden we toch wat betekenen voor hen en hun toekomst.

Foto’s : Asociatia Betania

Secretaris provincie overleden

Vanmorgen is Traian Milon, de secretaris van het provinciebestuur van Bacau, overleden. Wij hadden met hem te maken omdat deze functie ook het voorzitterschap van de comissie voor kinderbescherming met zich mee brengt. Ook bij het verkrijgen van financiele bijdrage voor de activiteiten van onze organisatie heeft hij een belangrijke rol gespeeld. Dhr. Milon was ook vaak aanwezig bij openingen en andere activiteiten van Betania in de afgelopen jaren. Hij is 57 jaar geworden.

GALA

GALA

Gisteren werd in Bacau het 6e gala, voor uitreiking van erkenningen aan degenen die veel betekend hebben voor de gemeenschap, gehouden.

Voor de 3e keer kreeg onze organisatie deze prijs uitgereikt, eerder kregen we al de erkenning in 2002 en 2003. Nu dus opnieuw.

Ik laat u meelezen uit een gedeelte van de aankondiging:
“ Er is veel gesproken, en er zal nog veel gesproken worden over deze organisatie die kenmerkend en het meest zichtbaar is in Bacau. We zijn onder de indruk van het aantal aanmeldingen die deze organisatie kreeg voor deze erkenning. Ook waren we onder de indruk van het feit dat bijna de gehele gemeenschap uit Bacau met de vinger naar Betania wijst als het gaat om betrokkenheid en prestatie. De organisatie heeft het voorrecht van een leiding met visie, zeer efficient, en met toewijding aan de gemeenschap waarin we leven. We feliciteren en bedanken Asociatia Betania voor alles wat gedaan is en wat nog zal gebeuren!”

Een erkenning voor allen die het werk in Bacau ondersteunen op welke manier dan ook!

Foto’s: Asociatia Betania