De roemeense revolutie.
De roemeense revolutie.
Het is 18 jaar geleden sinds de Roemeense geschiedenis op hol sloeg.
Op 16 december 1989 groeit in Timisoara het protest tegen het communistische regim, de stad is er vol van. Ook vonden toen de eerste arrestaties plaats, gevolgd door felle tegenwerking tegen demonstranten. De volgende dagen volgden andere steden het voorbeeld van Timisoara, met als hoogtepunt de vlucht van president Nicolae Ceausescu op 22 december 1989. Drie dagen later wordt de communistische dictator geexecuteerd. In Roemenie slaat de geschiedenis op hol.
Op 15 december 1989 verzamelt zich een kleine groep mensen voor het huis van de reformatorische leider Laszlo Tokes. Deze groep mensen waren ontevreden over het besluit betreffende de geforceerde verhuizing van hun religieuze leider naar een andere stad in Roemenië. Op een gegeven moment wordt een agent van de securitate (veiligheidsdienst van de communisten) in elkaar geslagen. ’s Avonds wordt schuchter het roemeense volklied “Desteapte-te romane” gezongen. Er worden leuzen tegen Ceausescu geroepen.
De tweede dag op 16 december groeit de demonstratie voor het huis van voorganger Tokes en breidt zich uit over heel de stad Timisoara, de protesten krijgen een steed indringender anti communistisch karakter. De politie en securitate treden op gesteund door het leger, de eerste arrestaties vinden plaats.
De onderdrukking gaat ook op 17 december door. Tegelijkertijd worden de protesten tegen het communisme alleen maar heviger. ‘s Middags en ’s avonds wordt er op de demonstranten geschoten.
Op 18 en 19 december 1989 nemen de protesten, als gevolg van het brutale optreden van politie en securitate, iets af. Wel gaan de demonstranten het provinciehuis binnen en gooien documenten van de communistische partij door de ramen naar buiten. Gevolgd door propaganda materialen, geschriften van Ceausescu en andere symbolen van het communisme. Men probeerde het gebouw in brand te steken maar deze keer werd dat tegen gehouden door militaire eenheden.
In avond van 18 december worden de stoffelijke overschotten van de mensen die zijn neergeschoten tijdens de demonstratie, alsmede een aantal gewonden geexecuteerd in het ziekenhuis van Timisoara, weggenomen uit het mortuarium van het ziekenhuis. Dezen worden vervoerd naar Boekarest om zodoende alle sporen van het geweld tegen de demonstranten te wissen. De lijken worden verbrand in het crematorium “Cenusa” (wat as betekend) in Boekarest. Het as werd verzameld in vier vuilcontainers en later in een rioleringskanaal gegooid.
De arbeiders van de fabriek “Elba” in Timisoara gaan echter in staking en de protesten breiden zich uit over het hele land.
Op 20 december komt een grote groep arbeiders Timisoara binnen. Ongeveer 100.000 demonstranten bezetten het Opera plein in Timisoara en beginnen leuzen tegen de regering te roepen: “Wij zijn het volk” , “Het leger is met ons” en “Wees niet bang, Ceausescu valt”. In een bijzaal van het nationale theater wordt door een groep mensen het Roemeens democratisch front opgericht. Dit front heeft een politiek programma waar de eisen, van de demonstranten op het plein, zijn terug te vinden.
Op 21 december 1989 ,in de morgen, roept president Nicolae Ceausescu een grote bijeenkomst van arbeiders uit met de gedachte de “opstand van Timisoara” te veroordelen. Hij spreekt de mensen toe vanaf het balkon van het centraal comité (CC) in Boekarest. Hij spreekt over de realizeringen van de “Socialistische Revolutie” en zijn uitspraak “ we geven jullie nog 100 lei extra salaris” zal beroemd worden. Spoedig zal de bijeenkomst verstrooid worden, een aantal van de deelnemers vormen groepjes naast Hotel Intercontinental en beginnen een demonstratie.
Hier begint wat men een Revolutie kan noemen, met als gevolg de val het communistisch regime.
Op 22 december ,door het verlies van de steun van het leger en de securitate, vluchten Nicolae Ceuasescu en zijn vrouw met een helicopter van het gebouw waar het Centraal Comité gevestigd is. Drie dagen later worden zij dood geschoten na een vage rechtzaak.
In deze tijd vinden er heftige gevechten plaats, in meerdere steden van Roemenië,tussen de demonstranten en ,de tot vandaag nooit bewezen of ze bestaan hebben, “terroristen”. Het communistische regime wordt illegaal verklaard. Tevens wordt er de nationale unie opgericht die de naam Front voor Nationale Redding krijgt.
Conform officiele gegevens zijn er tijden de Roemeense revolutie 1142 mensen omgekomen, 3138 mensen gewond geraakt en 760 mensen gearresteerd.
laatste toespraak 21 december 1989
hotnews 17 dec 2007
Het is weer zover…
Voor veel mensen in Roemenië een droom, voor veel anderen een nachmerrie; sneeuw. Vannacht is er zo’n 35 cm sneeuw gevallen in Bacau maar ook in andere delen van Roemenië. Het sneeuwt nu nog steeds. De wegen zijn onbegaanbaar en de nieuwslezer leest de voorspelbare nieuwsberichten: hoofdwegen afgesloten, vliegvelden dicht, dorpen onbereikbaar en zonder stroom kortom alles ligt stil.
Terwijl het als sinds gisteravond sneeuwt is er niets aan de wegen gedaan. De burgemeester slaapt waarschijnlijk nog of heeft door zijn drukke programma niet gezien dat het sneeuwt. De weersverwachting zegt dat het de komende dagen koud blijft en er grote kans op grote sneeuwval is. Vorig jaar zijn we er aardig van afgekomen met weinig sneeuwval, dat jaar lijkt het erop dat het anders zal zijn. Voorlopig zal er veel stil liggen in Roemenië de komende dagen.
De “auteur” van de inbraak in onze woning
In juni van dit jaar werd er ingebroken in onze woning. Er werd heel wat gestolen waarvan alleen een handtasje en 55 eurocent is teruggevonden. De auteurs van deze inbraak en vele andere inbraken zijn opgepakt. Een artikel hierover in de krant van vandaag. De “auteur” van de inbraak in onze woning is Ioan Purice.
Zware jongens gearresteerd in Bacau.
–Het afgelopen jaar hebben 3 inbrekers 10 huizen beroofd in Bacau en Hemeiusi waar ze geld, sieraden en andere voorwerpen met totaal waarde van 50.000 euro meenamen. –De wonigen waar werd ingebroken waren van zakenmensen, leiders van hulpverleningsorganisatie’s en van een locale wethouder. – Na arrestatie is het één van de inbrekers bijna gelukt te ontsnappen uit voorarrest door tralies te verwijderen – Er zijn weinig van de gestolen spullen teruggevonden – De drie inbrekers zijn opgepakt met hulp van de binnenlandse veiligheidsdienst.
Ioan Purice, Neculai Apetrei en Paul Duhalna. Drie personen waar de politie een jaar voor nodig had om ze op te pakken. Ze zijn de auteurs van tientalle inbraken in Roemenië waarvan tien inbraken in de provincie Bacau. Deze inbraken leverden deze personen goederen op met een totaalwaarde van over de 50.000 euro waarvan maar weinig is teruggevonden. Iedere keer orriënteerde de inbrekers zich op families waarvan men dacht dat daar wat te halen was. De families werden een aatal weken gevolgd zodat men precies het programma van de betroffenen kende, waarna ze deuren of ramen forceerden en de woning leeg roofden. Zo ging dat ook in Bacau met zakenmensen, een leider van een hulpverleningsorganisatie en een locale wethouder. Hun arrestatie is voor de politie in Bacau een succes. Ze konden dat doen met hulp van de binnenlandse veiligheidsdient die het telefoonverkeer van de drie genoemde personen afluisterde.
De eerste die opgepakt werd was Neculai Apertrei. Hij werd van zijn bed gelicht en had een aantal laptop’s, mobiele telefoons en veel sierraden in huis. Hij was al meerder malen veroordeeld. Paul Duhalma werd gearresteerd in de provincie Alba ook met hulp van de binnenlandse veiligheidsdienst.
Het onderzoeksteam constateerde dat het hier om misdadigers ging, die vaak in groep werkten maar ook alleen, iedere keer gebruikte ze een andere methode. Vaak werd gebruik gemaakt van bivakmutsen. Meerdere keren ging het om geweldadige overvallen in de provincies Neamt, Bacau, Sibiu, Cluj en Alba.
Ioan Purice probeerde te ontsnappen uit voorarrest
De meest geweldadige persoon is zonder twijfel Ioan Purice, hij is 44 jaar. Hij is beschuldigd van overval met gebruik van geweld, gijzeling, overtreding van de munitiewet, gebuik van valse documenten en diefstal. Purice werd gearresteerd op het moment dat hij Duhalma zou ontmoeten in Bacau. Hij had zijn uiterlijk veranderd om niet herkend te worden. Tijdens zijn arrestatie had hij drie mobiele telefoons, sieraden en valse identiteitskaarten op zak. In zijn huurwoning in Bacau werden laptop’s , telefoons, sieraden, viuurwapens en apparatuur om doccumenten te vervalsen gevonden. Deze voorwerpen zijn het bewijs van meerdere inbraken in de provincies Bacau, Neamt, Sibiu en Cluj. Wetend dat er heel wat jaren voorbij zullen gaan voor hij opnieuw vrij zal zijn probeerde Purice te ontsnappen. In zijn cel kreeg hij het voor elkaar om twee tralies te verwijderen, helaas voor hem hoorde de politie de geluiden en sloeg alarm. Tijdens zijn verhoor verklaarde Purice dat hij wilde vluchten omdat hij toch niets meer te verliezen had. Deze ontsnappingspoging levert hem per drie maanden extra per jaar gevangenschap op. Daarbij komen nog 1000 dagen van eerdere veroordelingen.
De politie beschouwd Purice als vuurgevaarlijk en bijzonder gevaarlijke misdadiger.
Ioan Purice
Roemenie, een land met problemen in Justitie…
In een gesprek met een Roemeen kwamen we op het onderwerp justitie en gevangenisstraffen. Waarom wordt er in Roemenië gratie verleend aan gevangen die behoorlijke misdrijven op hun naam hebben staan? Simpel…. er is geen ruimte in de gevangenissen. In de veranderingen die de regering toepast is vastgesteld dat er 14 nieuwe gevangenissen nodig zijn, dat is later teruggebracht naar 4. Tot op heden is er echter geen enkele bouw van een gevangenis gestart
In het gesprek kwam aan de orde dat Roemenen het niet zo nauw nemen met de wetgeving. Volgens deze persoon komt dit omdat de straffen niet goed worden toegepast… Zouden en nog zoveel kinderen aan het werk gezet worden als er een flinke straf tegenover stond? en zouden er dan nog 20.000.000 valse meldingen bij het alarmnummer 112 binnenkomen? Zouden er nog zoveel kinderen verwaarloost worden als de rechter in zou grijpen?
Volgens mijn gesprekspartner gaan er pas dingen in Roemenie veranderen als er een heldere en veel harder wetgeving komt, als de kinderen opgevoed gaan worden in een rechtvaardige maatschappij waar geld en steekpenningen geen rol meer spelen. Het gebrek aan plaats in de gevangenissen is een groot probleem. De huidige (en toch overvolle) gevangenissen voldoen niet aan de EU eisen. Er wordt weinig aandacht besteed aan reintegratie van gedetineerden. Al met al is het inderdaad een hoop gerommel.
De combinatie van opvoeding, cultuur, wetgeving en gewoonten zou best de oorzaak kunnen zijn van de vele problemen in Roemenie. Mijn gesprekspartner is er van overtuigd.
Vergeet mij niet
Informatie over actie “Vergeetmijnietje”
Roemenie, het land waar alles mogelijk is…..
Het alarmnummer 112 is in gevaar…… Het unieke alarmnummer 112 zal mogelijk afgesloten worden. De dienst voor speciale telecommunicatie heeft geen geld meer om salarissen te betalen.
Roemenie loopt het risico om, als enigste Europees land, geen alarmnummer meer te hebben. Dat zijn de vooruitzichten van de algemeen directeur van de dienst voor speciale telecommunicatie (STS) voor het begin van het volgende jaar. ” Als er voor februari 2008 geen financiele oplossing is sluiten we de dienst af want we hebben geen geld meer voor de salarissen zegt Marcel Opris de algemeen directeur van STS.
Zijn uitspraken maakte veel ontevredenheid los bij de officiëlen van Politie, Brandweer en Ambulancediensten. Deze instellingen maken gebruik van dit systeem bij noodgevallen en rampen.
Tja…..
Werken in de hulpverlening
Werken in de hulpverlening
Het werken in de hulpverlening is een veelbesproken onderwerp. Meestal niet door de betrokkenen maar over het algemeen door de omstanders. Meer als 12 jaar in Roemenië en betrokken bij het opzetten van honderden projecten is een kans, een uitdaging, maar ook een ervaring die ik mee mocht maken. Dagelijks moet je de disipline op kunnen brengen om een andere cultuur, maatschappij en traditie te respecteren. Het is voor mij duidelijk geworden dat het respecteren van de genoemde zaken de sleutel is bij het opzetten van lange termijnprojecten.
Aan de andere kant maken we het nog dagelijks mee dat betrokkenen niet gewend zijn en niet van plan zijn de roemeense cultuur te respecteren. Mensen die al lange tijd meelopen en onze organistie in Bacau zagen groeien. Het blijkt moeilijk te zijn om in te zien dat culturen verschillend zijn, en aanpassingen onvermijdelijk blijken.
Ik schrijf dit stukje omdat 2007 voor onze organisatie een heel zwaar jaar was. Hoewel de vooruitzichten veel beter zijn kan ik er niet onderuit om te constateren dat de combinatie samenwerking Nederland en Roemenie, vooral in de hulpverlening, heel moeilijk is. Veel kritiek omdat het voor mensen moeilijk is om zich in te leven in een andere cultuur. Dan is het makkelijker om “een klap met de hamer” op je kop uit te delen dan een structurele oplossing te zoeken.
Aan de andere kant maken we nu ook mee dat er een grote groep mensen hun krachten bundelen en alles op alles zetten om mogelijkheden te vinden om de continuiteit van onze projecten te waarborgen. Dat is geweldig om te zien en te volgen, geeft een ander vooruitzicht, en heeft onze volledige waardering.
Er komt een moment dat beide genoemde categorieen elkaar ontmoeten. Met wederzijds begrip en een dosis doorzettingsvermogen zou dat goed kunnen gaan. Ongeveer dezelfde kans geef ik voor een explosie. Wat het ook zal worden, de bal rolt weer, de zaken zijn in beweging. Zolang het beweegt gaat het goed want stilstaan is achteruitgang.
Collum
Drukte, claxons, bedelaars, luxe auto’s, snelheid, ongelukken, verkeerspolitie, zenuwen, grijze flatgebouwen, verdrietige mensen. Dat is Roemenië wat je ondekt door het raam van de auto. Een reis naar Boekarest geeft je een beeld van het stadium waar zich een natie in bevind. We zijn een maatschappij van contrasten. Van terreinauto’s en van straatkinderen. “Mijnheer geeft u me wat geld om een brood te kopen” en “Ga rechts rijden, eikel” zijn de refreinen die je hoort in elke stad op weg van Bacau naar Boekarest. De mensen die je ziet lijken leeg van binnen. Ze hebben alleen een vreemde uitdrukking op hun gezicht. Ik heb niemand gezien die glimlachte. Zijn we de glimlach vergeten? Iemand heeft onze vrolijkheid van voorheen gestolen. Ik weet niet precies wie of wat deze verharde toestand heeft veroorzaakt.
De enige vrolijke mensen die ik zag zijn de mensen met de terreinauto’s. Maar dat is geen gezonde vrolijkheid dat is valse vrolijkheid. Ze gedragen zich of de wereld van hen is. Zij zijn de eigenaar van de wegen, wij de uitzuigers. Hoe groter de auto, die meer brandstof gebruiken als een vliegtuig, hoe erger het gedrag. Ze gedragen zich onbeschoft: “Ga rechts rijden, eikel”.
Mizil, een onnatuurlijk stadje. Misschien dat je de meeste armoede in Mizil aantreft. Een vriend vertelde me dat hier de meeste gevallen van Aids zijn. Veel mensen verklaren dat ze ziek zijn om op deze manier geholpen te worden. Uit armoede doen ze net of ze ziek zijn om wat kleding te krijgen of een mooi ingepakt doosje met snoepjes te bemachtigen. Er zijn geen woorden voor: “Mijnheer geeft u me wat geld om een brood te kopen”
File bij het binnen rijden in Boekarest. Veel terreinauto’s en snelle sportwagens. Ze staan echter allemaal stil. Niemand scheld niemand meer uit. Ook de ontevredenen niet. Lege blikken, niemand is vrolijk. Toch rijden er wat auto’s voorbij, een officiële stoet, opnieuw: “Ga rechts rijden, eikel”. Ze hebben haast en geen tijd om in de file te staan zoals “Jan met de pet”. Ze hebben belangrijkere zaken te doen: misschien een onderhandeling of wie weet, weer een wetswijziging.
Langs de luxe auto’s loop teen bedelaar. Een kind, zo’n 8 jaar oud. Het lijkt mij net of het een broer is van de andere bedelaars die we onderweg tegenkwamen. Ze lijken sprekend op elkaar: “Mijnheer geeft u me wat geld om een brood te kopen” Langs hem rijden de honderden luxe auto’s weer vijf meter verder. Het geluid van claxons, drukte, schelden….. het werkelijke Roemenië.
Een van mijn bekenden, journalist, schreef vandaag dit collum. Interresant om te zien hoe de bevolking hun eigen problemen zien, met zijn toestemming heb ik dit vertaald.
Italie en zigeuners
ROME – Italië heeft zaterdag in Rome een zigeunerkamp afgebroken en ongeveer twintig Roemenen het land uitgezet. Vrijdagavond werden al vier andere Roemenen uitgezet op grond van een nieuwe maatregel, die bepaalt dat als gevaarlijk beschouwde EU-burgers mogen worden uitgezet.
Dinsdag werd een Italiaanse vrouw met bruut geweld aangevallen, waarna ze later overleed. De vermoedelijke dader, een Roemeen is opgepakt. Dit was voor de autoriteiten de aanleiding voor maatregelen.
Spanningen
Ernstige misdrijven, steeds vaker gepleegd door immigranten uit met name Roemenië, zorgen voor oplopende spanningen in Italië.
Autoriteiten vrezen voor wraakacties, nadat vrijdagavond al vier Roemenen werden afgeranseld.
Immigranten
Roemenië kwam dit jaar bij de Europese Unie. Niemand had ooit kunnen denken dat binnen een jaar 500.000 Roemenen hun land voor Italië zouden hebben ingeruild, aldus minister van Binnenlandse Zaken Giuliano Amato zaterdag in de krant La Repubblica.
Volgens Amato is er alleen de goedkeuring van een rechter nodig om iemand uit te zetten. Een criminele achtergrond of een proces is niet nodig.
bron: nu.nl
12 en half jaar
Ik heb er over na lopen denken om dit stukje te schrijven. Uiteindelijk dacht ik bij mezelf : waarom niet?
Op 1 mei 1995 zijn we naar Roemenië vertrokken, 1 november 2007 was dat 12 ½ jaar geleden. Nu heeft dat 12 ½ jaar in Roemenië geen betekenis, dat kennen ze hier niet. In Nederland kennen ze het uiteraard wel en het is een mooi moment om eens terug te kijken op 12 ½ jaar werk in Roemenië.
Dat heb ik dan ook uiteraard gedaan, maar dat kan ik allemaal niet schrijven. Wat ik wel weet dat ik in de afgelopen 12 ½ jaar dagelijks veel verdriet en wanhoop gezien heb. Een volk waar veel mensen moeten overleven. Daarnaast zijn er heel veel mooie momenten geweest. Als de projecten die opgezet zijn eenmaal lopen dan geeft dat veel voldoening en blijdschap. Dit werk geeft in ieder geval de mogelijkheid om een andere kant van het leven te zien wat een stempel op je eigen leven zet.
In de genoemde 12 ½ jaar zijn er ook een aantal zware jaren geweest, waarvan 2007 misschien wel het zwaarste jaar is. Toch zijn de vooruitzichten voor de komende tijd beter en de inzet van veel mensen voor het werk in Roemenie is hartverwarmend.
In ieder geval heb ik de afgelopen jaren geleerd en gezien dat toeval niet bestaat!
