Een bijzondere dag!
Het is vandaag een bijzondere dag, eigenlijk is elke dag bijzonder maar toch….. 40 jaar bij elkaar dat is niet niets in deze woelige tijden. 40 jaar, als je er goed over nadenkt dan is dat een hele lange tijd. Een tijd waarin er heel veel is gebeurd.
We zijn heel blij en dankbaar dat onze (o)pa en (o)ma in goede gezondheid hun 40- jarige trouwdag meemaken. Waar iedereen nog bij aanwezig is. We zijn blij dat we jullie hebben. Voor elk van ons geldt dat we toch af en toe terugvallen op de “thuisbasis”. We zijn dankbaar voor de zorg die we van jullie kregen (en iets minder blij om de zorgen die jullie met ons hadden en ongetwijfeld nog hebben, maar ja, dat hoort er bij).
Sentimenteel zijn, dat zijn we dan niet zo gewend, maar bij deze gelegenheid maken we een uitzondering: we houden van jullie!
Pa en ma, van harte gefeliciteerd met jullie 40- jarig huwelijk!
Interview
Evenimentul Zilei, een nationaal dagblad in Roemenië, publiceert vandaag een interview met onze ambassadeur Tanya van Gool. De titel is duidelijk: “We hebben niet voldoende vertrouwen in de Roemeense justitie”. In het interview gaat ze in op zaken als toetreden van Roemenie in het Schengen gebied. De Nederlandse regering heeft daar nogal wat kriktiek op. Zij zegt daar in diplomatische termen over dat ” er de afgelopen jaren constructieve kritiek is gegeven” en “Ik heb gezien dat de situatie niet verloopt zoals ik gehoopt had, dat heb ik niet verborgen gehouden ook niet voor het Europeese Parlament”
Op de verdere vragen over het toetreden in het Schengen gebied geeft ze goede antwoorden en legt ze uit waarom en door wie de besluiten zijn genomen. Ze benadrukt dat alle betrokkenen eerst het vertrouwen moeten hebben dat Roemenië klaar is voor deze stap. Het interview gaat verder over Nederlandse bedrijven die in Roemenië investeren en alle problemen daarom heen. Met name het kopen van de terreinen en de juridische situatie hiervan geeft de Nederlandse bedrijven veel zorgen en geven obstakels bij het “zaken doen” in Roemenië.
Het is een mooi interview, ze behandeld de vragen correct, maar wel in het algemeen, en op sommige punten zet mevrouw van Gool de puntjes op de i.
Link interview: klik hier
Actie wederopbouw
Avram Nita, 51 jaar, woont in de gemeente Magura. Een klein dorpje aan de rand van de stad Bacau. Hij zorgt alleen voor zijn 3 kinderen met inkomen van 150 euro per maand. Soms is er wel te eten maar soms ook niet.
Zijn echtgenote Sedima verliest in 2003 de strijd tegen kanker en laat 2 kleine kinderen achter : Cristina en Emanuel. Korte tijd daarna trouwt hij met Nicoleta en hun geluk is compleet als de kleine Rebeca wordt geboren. Het geluk duurt niet lang en in 2007 verliest ook Nicoleta de strijd tegen een agressieve vorm van kanker. Alle operaties die zij ondergaan heeft brachten helaas niet de verandering die iedereen graag wilde.
De vader van deze kinderen is kapot van verdriet maar gaat de strijd aan om zo goed mogelijk voor zijn kinderen te zorgen. Hun woonsituatie en materiele situatie laat veel te wensen over maar deze man probeert vader en moeder te zijn voor zijn kinderen en vecht voor hun bestaan.
Tijdens ze zomervakantie van 2010, waar de kinderen naar uitkeken, is daar onverwacht de zware regenval. Op 27 juli overstroomt het dorp en het huis waar deze vader en kinderen wonen komt onder water te staan. Het water slaat een gat in de muur, de fundering en de muren scheuren. Alles wat deze mensen nog hadden is verwoest door het water.
Gezien de situatie van dit gezin en de onmogelijkheid om hier zelfstandig uit te komen gaan we dit gezin helpen met een deel van de opbrengt van de “watersnoodactie”. De vechtlust van de vader, de inzet voor de kinderen, maar ook de onmacht die we bij hem zien geeft ons de volledige overtuiging dat hij hier zonder hulp niet uitkomt.
Inmiddels is er een expert in constructie wezen kijken en zijn de eerste bouwmaterialen aangekocht. We houden u op de hoogte van de verder ontwikkelingen van deze actie (zie actie website: klik hier)
Fotoimpressie 25.10.2010
Wat foto’s van de persconferentie op 25.10.2010
15 jaar Betania
Gisteren, 24 oktober , was het 15 jaar geleden dat Asociatia Betania in Bacau werd opgericht. In de voorbereiding op de persconferentie vandaag heb ik weer veel materialen gelezen. Er is ontzettend veel gebeurd. Duizenden gezinnen werden geholpen, er werden centra gebouwd die vandaag functioneren in het kader van Betania, er werden scholen en medische posten gebouwd, afdelingen in ziekenhuizen gerenoveerd en op 40 scholen werden praktijkopleidingen opgezet. Dat is zomaar even in één zin een korte samenvatting. Als je er goed over nadenkt is het ongekend. En dan te bedenken dat we in 1995 vertrokken voor maximaal 3 jaar…… dat zijn er inmiddels meer dan 15…. Dan wordt er voor mij voor de zoveelste keer bevestigd dat toeval niet bestaat.
Heel veel mensen waren en zijn betrokken bij de projecten in Bacau. In Nederland zijn een groot aantal vrijwilligers en werkgroepen actief. Jaarlijks krijgen we heel veel mensen op bezoek die op één of andere manier betrokken zijn. Betrokkenheid is het kernwoord in de perconferentie vandaag. Betrokkenheid was het kernwoord de afgelopen 15 jaar en zal ook in de toekomst het kernwoord zijn. Er is veel te schrijven over de afgelopen 15 jaar maar vandaag hou ik het hierbij. Allen die betrokken waren en zijn en zich, op welke manier dan ook, inzetten voor de activiteiten in Bacau en Roemenië heel veel dank!
Voorbereiding
We zijn ons aan het voorbereiden op belangrijk hoogtepunt a.s. maandag 25 oktober. Op 24 oktober 2010 bestaat Asociatia Betania namelijk 15 jaar. Er is heel wat water door de Donau gestroomd voordat we een besluit hadden genomen over hoe we dat aan zouden pakken. Maandagmorgen 25 oktober beginnen we met een persconferentie. Gezien het feit dat de mooie samenwerking de afgelopen jaren met de nationale en locale pers verwachten we heel wat belangstelling. Ook zijn er de afgelopen jaren heel wat persconferenties geweest maar deze is toch wat “meer bijzonder”. Ik heb daarom één van mijn contacten, met kennis van zaken, gevraagd te helpen. Zodoende krijgt deze conferentie het thema: Medemenselijkheid – Respect – Betrokkenheid.
De volgende onderwerpen komen aan de orde: Korte geschiedenis van een lang anderhalf decennium, een steeds postitieve balans maar afnemende middelen, staan blijven in tijd van crisis, de vraagtekens van de toekomst en antwoorden op de vragen die gesteld worden.
Zoonlief in woord en beeld…..
Onze zoon, nu 14 jaar, is gewend om allerlei uitspraken te gebruiken. Vandaag publiceer ik een aantal van deze uitspraken om u mee te laten genieten. Het gaat om uitspraken die hij door de jaren heen gebruikt heeft en die zorgvuldig bewaard worden :). Een van zijn hobby’s is fotograferen en filmpjes maken. Afgelopen zaterdag is hij op kantoor bezig geweest en dat resultaat laat ik u ook zien. Dus zoonlief in woord en beeld:
21 september 2004:
Aan tafel: We hadden vandaag een les op school over prinsjesdag, weet je nog? Hij weet dat de Koningin naar de ridderzaal gaat en dat die in Den Haag is. Wat gaat de koningin in de ridderzaal doen? Arno: “de torenrede uitspreken” . Hoe begint die dan? Arno: “Hooggeacht publiek” Neeee….. Arno: “O nee, hooggeachte ridders!” Nee joh! Leden van de Sta…….. Arno: “O ja, leden van de staatsloterij”
23 juni 2007:
Arno: “Weet je waarom ik witte broodjes altijd zo lekker vind?” Er zit geen smaak aan en dan proef je lekker wat erop zit!”
4 juni 2008
Arno: “Ik wil nog niet naar bed, want ik moet nog heel veel nadenken en als ik in bed leg dan val ik gelijk in slaap en dan kan in niet meer nadenken.” Waar moet je over nadenken dan? Arno: Dat weet ik nog niet: daar moet ik eerst over nadenken!”
Juli 2008
Op de boot in de Donaudelta een discussie waarom een vissenkop plat is. Omdat hij geen hersens heeft. Zijn hersens hetzelfde als instict: Arno: “Nee, instinct is het gevoel voor humor”
4 juni 2009
Arno zit bij de konijnen in het hok te rommelen. Hij wordt geroepen omdat hij de volgende dag twee toetsen heeft en daarvoor moet gaan leren. Arno: “Daarvoor hoef je me toch niet op mijn persoonlijke vakantieadres te bezoeken?”
Augustus 2008
Op een zaterdag avond kijken we naar de sterren. Marit (zijn zus): “Wat zou je denken als je een planeet zag komen?” Arno: “Dan zeg je alleen maar: RENNEN!”
11 maart 2010
“Arno, ben je klaar?” Arno:” I am so ready als een kalkoen zonder kop!”
7 september 2010
Aan het begin van het schooljaar heeft Marit de introductiebrieven van haar docenten gekregen. Marit:” Er zit er eentje bij die wel heel klein lijkt” Arno: “ach, als hij maar bij zijn toetsenbord kan!”
7 oktober 2009
Er loopt een spin door de leskamer. Omdat Arno er een beetje bang voor is probeert hij zijn hond zover te krijgen dat zij de spin opeet. De hond slaat de spin door de lucht en speelt ermee, maar maakt hem niet dood. Arno: “Puk! Ben je zelf een dier , mishandel je je medecollegagenoten!”
1 augustus 2009
Arno tegen zijn hond: “Ik ren de longen uit m’n hart en jij bent geeneens moe!”
Als laatste het filmpje wat hij afgelopen zaterdag maakte:
Na de overstromingen
Rechtsboven op deze weblog staat een banner voor een actie. Actie voor de mensen die te maken hadden met overstromingen (overigens loopt de actie nog steeds). Kortgelden kregen we het eerste bedrag overgemaakt van de actie en zijn we aan de hand daarvan en aan de hand van gesprekken bezig met de besteding daarvan…. We hebben heel wat ervaring inmiddels met dit soort dingen maar toch is het moeilijk om de (juiste) keuzes te maken. We komen zoveel verdriet en zoveel ellende tegen, en helaas kunnen we natuurlijk ook niet iedereen helpen.
Een van de situaties wil ik toch kort omschrijven. We werden gewezen op een familie met 5 minderjarige kinderen die alles kwijt zijn. Toen we daar gingen kijken vonden we de familie in een houten bouwval, achter de plek waar hun huis gestaan had. Het huis is weggevaagd door het water en alles wat deze mensen hadden is weggespoeld. In dit bouwval of barak leeft deze familie zonder enige vorm van verwarming of electriciteit. In de buurt wordt wel gebouwd, ook deze familie heeft “hulp” gekregen en een nieuwe fundering is gestort. Daar is het bijgebleven en daar blijft het ook bij. In Bacau was het de afgelopen tijd al koud, en deze familie gaat met deze vooruitzichten de winter tegemoet. De kinderen kunnen zich nergens wassen en hebben geen of weinig plek om hun huiswerk te maken. Deze familie heeft wel de wil maar heeft gewoon het geld niet. Inmiddels is er al overal geld geleend om uit deze situatie te komen. Het resultaat is echter minimaal. Deze familie krijgt hoe dan ook onze maximale aandacht en we zoeken een oplossing voor de winterperiode. De besteding van de actiegelden kunt u binnenkort tegemoet zien op de actie website.
barak
Sociologie
Afgelopen vrijdag was ik in Iasi. De directeur van de kinderbescherming in Bacau ,en vriend, Sorin Brasoveanu is doctor in sociologie geworden. In het kader van de Universiteit Alexander Ioan Cuza presenteerde hij zijn scriptie over mensenhandel en interventie. Het was mooi om mee te maken, een scriptie met een pittig thema maar met een feestelijke tintje voor deze gelegenheid. Na de presentatie van de scriptie kregen de mensen uit de zaal de gelegenheid om een het woord te nemen, waarna de professoren de uitspraak deden dat hij gepromoveerd was als doctor in Sociologie.
