1 mei

Al weer een dag of 10 geleden was het 1 mei, de dag van de arbeid :). 1 mei 2010 was het 15 jaar geleden dat ik uit Nederland vertrok. Voor 3 jaar, zoals u inmiddels wel begrijpt zijn dat er inmiddels 15 geworden. Op de website van Asociatia Betania kunt u lezen dat er de afgelopen 15 jaar heel veel is gebeurd. Ik heb/had het voorrecht om van A tot Z bij alle projecten betrokken te zijn. Natuurlijk met de geweldige inzet van alle sponsors , vrijwilligers, besturen en het team in Bacau (dat is een willekeurige volgorde) want alleen in samenwerking is het opzetten van projecten, zoals ze in en rondom Bacau te vinden zijn, mogelijk. Eigenlijk is het heel mooi dat er  in een land als Roemenie zoveel opgezet kon worden. Het is geen eenvoudig land om te werken, bureaucratie en weerstand maar ook de onmogelijkheden van wetgeving maken het soms wel heel moeilijk. Toch heeft al het werk 15 jaar lang door kunnen gaan. En zoals ik dat al vaker heb geschreven: dat is geen toeval , dat heb ik inmiddels wel geleerd.

Eigenlijk schrijf ik dit stukje naar aanleiding van een mail die ik vanmorgen kreeg. Daar werd ik herinnerd aan een aantal zaken die een aantal jaren geleden speelden. Dat maakte eigenlijk meer los dan ik dacht. Er ging toen een zware storm over de projecten in Bacau heen. Gelukkig is dat allemaal goedgekomen. De hoofdpersoon in dat verhaal heb ik kort geleden (4 maanden geleden) geschreven maar verder niets meer van gehoord. Dat had ik ook niet verwacht. Dat was een hele moeilijke tijd, waar we gelukkig ook doorheen zijn gekomen. Toch denk ik er over na om over een poosje de correpondentie van toen op een of andere manier te publiceren al was het alleen al om andere mensen te waarschuwen.

Zodoende kijk ik terug op 15 jaar in Roemenie, een tijd waar heel veel mooie dingen zijn gebeurd en gerealiseerd. En net als overal gebeuren en ook verdrietige dingen en dan heb ik het vooral over situaties van mensen binnen onze projecten en medische problemen waar een groot deel van onze doelgroep mee te maken heeft. En ook wel eens een stormpje zoals hierboven in het algemeen omschreven. Gelukkig overheersen de positieve dingen met een groot percentage en dat geeft motivatie!

Plaur

Wat een titel voor een artikel op mijn blog!? Niet dan? Wat is een plaur vraagt u zich af natuurlijk. Dat wist ik ook niet precies maar ik had er al wel kennis mee gemaakt in 2001 maar toen kon ik het fenomeen niet. Een Plaur is drijvend eiland. De oppervlakte van zo’n plaur kan verschillen maar is meestal heel groot. Deze plaurs komen voor in de Donaudelta, in een bepaald gebied van de Delta om precies te zijn. In maart van dit jaar heb ik van dichtbij gezien hoe zo’n eiland in 20 minunten heel de omgeving kan veranderen. In de Delta zijn veel meren waar zulke eilanden drijven. Als er een plaur op zo’n meer is wat meestal maar 1 ingang heeft moet je heel goed opletten dat het drijvende eiland het meer niet afsluit. Zo gingen we een meer op en vaarden om een eiland heen met een heel groot oppervalk. 2o minuten later gingen we terug om te kijken hoe het er voor stond en konden we het meer niet meer op. Je herkent zelfs de omgeving niet meer. Zo veranderd alles in 20 minuten.

Zo ook in 2001, ik was samen met de directeur van de kinderbescherming aan het vissen op een meer diep in de Roemeense Donaudelta. Het werd inmiddels donker en we besloten om terug te gaan naar de boot (dat was toen een hotelboot waar we met een grote groep waren). We konden nooit de uitgang van het meer vinden. Die was dus afgelsoten door zo’n plaur. Dat wist ik toen niet. Na een hoop getob hoorden we in de verte motorboten, die waren ons aan het zoeken. Wij konden niet van het meer afkomen. Na verloop van tijd onstond er ergens een kleine uitgang omdat het drijvende eiland zich verplaatste. We hadden beschikking over een roeiboot met 1 roeispaan. Op een gegeven moment hebben ze ons gevonden en op sleeptouw genomen met de motorboten. De Donaudelta kan erg gevaarlijk zijn. Veel mensen geloven dat niet maar zonder gids, die goed de weg weet, is het zeker niet aan te raden. Met gids of mensen die de weg weten zijn het onvergetelijke en mooie ervaringen.

Vissers in de Donaudelta

In maart van dit jaar waren we te gast bij de echte vissers in de Roemeense Donaudelta. Vier uur varen vanaf de stad Tulcea brengt ons diep in de Donaudelta. Een klein vissershuisje geeft onderdak aan twee vissers die hier 6 dagen per week verblijven. Elke avond worden de netten geplaatst en elke morgen worden de netten weer geleegd. Zomers is vissen de hoofdactiviteit, elke morgen komt een boot de vis ophalen (kopen) van deze mannen. ’s Winters leven de mannen van de jacht.

Om 5 uur ’s morgens hoor je de motoren van de kleine bootjes starten en bijna ongemerkt verdwijnen de vissers in het duister van de Donaudelta. Na bijna 3 uur komen ze weer terug. Deze keer is de vangst niet zo groot. Het is ook nog vroeg in het jaar en vrij koud. Ze besluiten de “buit” niet te verkopen maar een goede vissoep te maken van allerlei soorten vis. Dat is echt een specialiteit. Ik ben niet zo’n viseter maar zo’n soep die ze maken met water uit de Delta is echt bijzonder. In tussentijd komen er nog wat andere vissers langs die als dank voor eerder bewezen diensten een paar stukken gerookte makreel komen brengen.

Zaterdags gaan de vissers, als het weer het toelaat, richting Tulcea waar ze wonen. Na een nachtje thuis wordt het allenmaal al weer veel te benauwd en verlangen ze terug naar hun vissershuisje diep in de Delta. Het is een manier van leven die wij als “georganiseerde mensen” niet zo begrijpen. Altijd in de natuur, van huis, en zien te overleven in de Delta. In de winter als de mensen niet naar huis kunnen wordt er gejaagd op wilde zwijnen waar ze dan een paar weken van eten en wachten op het moment dat ze huiswaarts kunnen. Het is mooi om te zien maar het is een bijzonder en hard leven eigenlijk afgesloten van de buitenwereld.

Roemenie en draconische maatregelen

Naar aanleiding van het bezoek van International Monetair Fonds (IMF) zijn er afgelopen week heel wat speculaties geweest. In eerste instantie waren er geruchten dat de BTW van 19% naar 24-25% verhoogd zou worden en ook de flattax van 16% naar 20 – 25 % zou gaan. Vanavond werden er echter andere maatregelen bekend gemaakt.

• Salarissen van ambtenaren (dus alles wat overheid inhoud, inclusief artsten en leraren) met 25% omlaag!
• Pensioenen worden met 15% verlaagd
• Werkeloosheiduitkeringen worden verlaagd met 15%

De BTW blijft dus gewoon 19% en de flattax van 16% blijft ook. Naast de verlaging van alles salarissen van mensen die bij de overheid werken worden er duizenden mensen ontslagen bij de overheid. Ook zal er hard gesneden worden in allerlei subsidies.

Al deze maatregelen zijn natuurlijk een drama voor de mensen die al een heel klein pensioen hebben, daar gaat nu nog eens 15 procent vanaf. 15% van 100 euro of 150 euro pensioengeld is heel veel. Ook salarissen van 150 -200 euro die met 25 % gekort worden is natuurlijk een drama. Dan nog maar niet te spreken over het(bijna) stopzetten van subsidies!

Tot ongeveer een week geleden melde de roemeense regering een groei van de economie! Niet dat iemand dat geloofde maar zo wordt het wel gepresenteerd. De nieuwe maatregelen zijn  zo ongeveer de doodsklap voor Roemenie. Een land want zo ongeveer het diepste punt van de afgrond bereikt.

De belgische krant “de Morgen” schrijft het volgende:

Roemenië kondigt draconische besparingen aan

De Roemeense president Traian Basescu heeft draconische besparingsmaatregelen aangekondigd, waaronder een daling met 25 pct van de lonen in de publieke sector en met 15 pct van de werkloosheidsuitkeringen en pensioenen.
 
Het besparingsprogramma, bedoeld om de overheidsuitgaven in te perken, is onvermijdelijk, zei Basescu. De uitlatingen van de Roemeense president volgden op een ontmoeting met vertegenwoordigers van het Internationaal Monetair Fonds (IMF).
 
Roemenië, zwaar getroffen door de economische crisis, heeft 20 miljard euro steun lopen bij het IMF, de Europese Unie en de Wereldbank. In ruil moet Boekarest het overheidsapparaat hervormen.

Gevangen in het Buitenland

Ja, gevangen in het buitenland, dat kan zeker gebeuren. In Roemenie zitten een aantal Nederlanders en Belgen vast in de gevangenissen. Zo ook in Bacau. Voor stichting SOS-Tarilor de jos bezoek ik de gedetineerden met enige regelmaat. Het zijn allemaal niet van die misselijke straffen, 15 jaar , 12 jaar enz… Vannorgen ben ik weer op bezoek geweest. Dat is altijd een heel gebeuren. Tot nu toe kon ik gewoon aan tafel praten met de gedetineerde. Vandaag was dat ander omdat er controle was. Gedetineerden die hoge straffen hebben mogen alleen praten met hun bezoek in de cabine.. u weet wel, een glasplaat er tussen en een telefoon. Dat is erg onpersoonlijk en de volgende keer zal het hopelijk weer aan tafel zijn.  D.S. een van de gedetineerden in Bacau moet dus 15 jaar zitten en heeft nu 3 jaar achter de rug. Hij is altijd wel positief maar het valt natuurlijk wel zwaar, zeker ook gezien de omstandigheden in de Roemeense gevangenissen. Vandaag gingen er zelfs oliebollen mee en poedersuiker (!) daar keek niemand naar en het lijkt toch echt op ander soort spul. Een zak muntdrop en 2 bigmac’s en andere benodigheden voor de gedetineerde. Bezoek aan een gedetineerde is altijd belangrijk maar zeker in een vreemd land waar alles anders is en men ver bij familie en vrienden vandaan is.

Moeder wil adoptie zieke dochter annuleren

Een Roemeense moeder wil de adoptie van haar dochter ruim tien jaar na dato annuleren, omdat het kind geestesziek blijkt te zijn. Een rechtbank in het West-Roemeense Deva moet over de aanvraag beslissen, meldden lokale media maandag.

De vrouw adopteerde het destijds achttien maanden oude meisje in 1999. Ze kreeg een verklaring dat het kind gezond was. Maar al een half jaar later zou ze hebben vastgesteld dat het meisje geestelijk gehandicapt is.

bron: ANP

Op het vliegveld van Boekarest

Ik ben net geland op het vliegveld van Boekarest. Het duurt nog even voordat de vlucht naar Bacau vertrekt en ik geniet even van een lekkere koffie met diverse accessoires :). De paar dagen dat ik in Nederland was heb ik eigenlijk een heel mooi bericht gekregen en voorlopig hoef ik voor medische redenen niet meer heen en weer te reizen. Dat is een hele rust, het is net of de zon even anders schijnt. Tegelijkertijd voel ik me erg moe maar dat zal wel te maken hebben met het feit dat er een moeilijke periode is afgerond. Als je er midden in zit valt dat allemaal niet zo op, maar als je er over nadenkt is het wel zo. Afgelopen zaterdag heb ik veel mensen gesproken die ik al meer als 10 jaar niet gezien had. Dat was ook heel bijzonder. Mensen die, vooral in de beginperiode in Bacau zijn geweest of op een of andere manier bij het werk in Bacau betrokken waren. De betrokkenheid is er nog steeds en dat is erg mooi om mee te maken. Morgen maar weer aan het werk 🙂

More from Eyjafjallajokull

bijzondere foto’s

thanks blauw!

Wereld Autisme Dag

http://www.worldautismawarenessday.org/

 

Keuken