Japan

Klik op de foto.

Ontmoeting met bloggers uit Bacau

Afgelopen vrijdagavond was ik uitgenodigd door de actiefste bloggers uit Bacau. Ze organiseren eenmaal in de drie weken een ontmoeting met bekende mensen uit Bacau. Een zanger, de burgemeester en de voorzitter van het provinciebestuur gingen mij voor. Voor de vijfde ontmoeting was ik uitgenodigd. Deze groep bloggers vormen samen de Divanul Ad Blog groep. De ontmoetingen worden Divan Ad Vip genoemd. Het was een intensieve avond van 7 tot 11 waar heel veel vragen gesteld werden over mij, over Betania, over Roemenië, over Nederland en over nog veel meer dingen. Een groep jonge mensen die via hun weblogs veel weergeven over en uit het leven in Bacau. Veel van de vragen gingen over het verschil tussen Nederland en Roemenië, maar ook over Betania en de financiele aspecten van de organistatie. Al met al kijk ik terug op een intensieve maar fijne avond. Fijn om zulke enthousiaste mensen te ontmoeten!

Uiteraard is alles in het Roemeens geschreven. De vertaalmachines lossen vaak een hoop op.  dit zijn de links:

aghiuta.com, contrasens.com, douvorba.com, kristofer93.com, kaysha.net, criticati.ro, farafiltru.net, inimabacaului.ro, talentirosit.com

Social network

Ik was er nooit zo voor maar de laatste tijd maak ik toch gebruik van sociale netwerken op internet. Eerst Hyves, een wat nederlands gerichte pagina. Kortgeleden heb ik daar mijn pagina gewist omdat ik al wat langere tijd gebruik maak van Facebook. Sinds ik actief ben op Facebook is het wel het mooiste dat ik in contact kom met meer jongeren die in de afgelopen 16 jaar op één of andere manier met onze organisatie te maken hadden.

Zo kom ik nederlandse vrijwilligers tegen die bij ons gewerkt hebben in projectgroepen maar vooral ook jongeren die als kind in onze opvang en zorg waren. Vaak krijg ik dan hun ervaringen te horen van de tijd dat ze in het kader van Betania verbleven. Toen kind nu volwassen. Ik hecht veel waarde aan hun ervaringen, wat we voor hen konden betekenen en natuurlijk wil ik graag weten hoe het met hen gaat.  De meeste van de jongeren ken ik natuurlijk persoonlijk. Over het algemeen zijn het toch vechters en het verblijf in het kader van Betania heeft bij de meesten het verschil gemaakt. Mooi om mee te maken. Sociale netwerken via internet zijn soms zo gek nog niet. 🙂

4 x raak

Gisteravond, 24 februari 2011, werd het 10e gala voor erkenningen en prestaties in de gemeenschap gehouden.Er worden prijzen/erkenningen uitgereikt aan bedrijven, organisaties en privé personen die wat voor de gemeenschap betekenen. Eerder was Betania winnaar in 2002, 2007 en bijna elk jaar genominaliseerd. Zelf kreeg ik de prijs als persoon in 2008. Deze keer was het wel heel bijzonder!

Asociatia Betania kreeg de prijs/erkenning in de categorie organisaties. Zelf kreeg ik de prijs/erkenning als persoon “voor continuiteit en bijzondere inzet en activiteiten in de gemeenschap”. Zoiets is nog niet eerder voorgekomen.

Verder kregen alle personen,organisaties, bedrijven en instellingen die winnaar waren in de afgelopen 10 jaar een oorkonde. Naast de erkenningen die we kregen in deze 10e  editie kregen Asociatia Betania en mijn persoon ook een erkenning voor bijzondere betrokkenheid in de eerdere edties die we wonnen. Dus totaal 4x raak.

Uiteraard zijn ook deze keer de erkenningen die we kregen voor allen die zich inzetten voor het werk in Roemenië.

Foto’s e.d. (het is allemaal in het Roemeens maar de vertaalmachine lost een hoop op)

Contrasens.com
Inima Bacaului
Din gura presei
Desteptarea

Oogoperatie

Op 1 december 2006 schreef ik over een meisje dat dringend een oogoperatie nodig had (zie artikel). Ik schreef toen dat de onderzoeken begonnen waren. In die periode stelden de oogartsen vast dat de operatie weinig nut had omdat het meisje nog zou groeien. In tussentijd is zij bij ons in het kamertrainingsproject terecht gekomen. Op dit moment is ze student economie en financieen in Iasi. Eind vorig jaar heeft de operatie alsnog plaatsgevonden. We hadden het geld voor haar apart gezet. Het resultaat is bijzonder. Ze kan nu goed kijken zonder gebruik te maken van lenzen of een bril. Dat is eigenlijk een resultaat van 100%. Uiteraard blijft ze onder controle van de oogartsen.

Haar droom waar ik toen over schreef : de operatie, maar ook het studeren aan de universiteit, is werkelijkheid geworden. De operatie door een gift en het studeren door middel van het kamertrainingsproject.

Wel erg veel sneeuw…..

Vanaf vrijdag sneeuwt het in Bacau. Volgens mij is er in een paar dagen net zo veel sneeuw gevallen als in heel de winter. De laag sneeuw wordt steeds dikker en het sneeuwt nog steeds. Dat betekent ook dat we de dorpjes niet meer kunnen bereiken. Dus houden we ons nu maar bezig met sneeuwschuiven 🙂

Deze foto is afgelopen weekend genomen , ongeveer nog zo’n laagje is er in tussentijd gevallen:

Voor Ina

Deze variant plaats ik speciaal voor Ina.

You raise me up, so I can stand on mountains;
You raise me up, to walk on stormy seas;
I am strong, when I am on your shoulders;
You raise me up…
To more than I can be.

Andre Rieu – You raise me up

Ammoniak

Sinds twee weken ben ik lid van een groep die het iniatief heeft genomen om wat te gaan doen tegen de uitstoot van de ammoniak in Bacau. De groep bestaat uit 18 iniatiefnemers die verschillende posities hebben in Bacau. De fabriek die de ammoniak uitstoot zegt grote investeringen gedaan te hebben om de uitstoot tegen te gaan. Toch hangt er vaak een ammoniakwolk boven Bacau die het ademhalen niet aangenaam maakt. Het brand gewoon in je keel en ademhalingswegen.

Na twee weken van overleg met de millieudiensten en overheden werden we afgelopen vrijdagmiddag uitgenodigd bij de persconferentie van  Amurco, het chemisch bedrijf wat de ammoniac uitstoot. De iniatiefgroep had maskers opgezet om zodoende aandacht te vragen voor de uitstoot die iedere dag over Bacau waait.

De ontvangst van nu niet zo vriendelijk, de pers mocht geen foto’s maken op de parkeerplaats, de conferentie begon om 14.00 en volgends het bedrijf waren we te laat. Dat klopt ook maar we werden tegengehouden in de hal om ons te legitimeren. Dat duurde zo’n 15 minuten. Helaas had ik geen enkel legitimatiebewijs bij me, dus op het juiste moment ben ik maar achter de rug van de beveiliging bij de mensen gaan staan die al gecontroleerd waren. Dat ging allemaal goed. De mensen die wel op tijd waren hadden alvast een rondleiding gekregen door het bedrijf, de iniatiefgroep dus niet.

Daarna kregen we een monoloog over hoe goed het bedrijf wel niet is en welke inversteringen er gedaan zijn. Helaas werd er in januari 14 keer hogere waarde gemeten dan toegestaan. Dat was volgens het bedrijf de schuld van het gasbedrijf omdat de gasdruk te laag was en door de weersomstandigheden omdat het mistig was. Het bedrijf treft natuurlijk geen blaam. De investeringen van miljoenen euro’s (zeggen ze) heeft als reslutaat dat de meetapparatuur niet werkt en de uitstoot in 2010 hoger was dan de uitstoot in 2009. De millieudienst heeft de apparatuur niet om het allemaal te meten. Vrijheid blijheid dus voor dit bedrijf.  Dan niet te vergeten dat het bedrijf al een paar keer falliet is gegaan, opgekocht is door dezelfde eigenaar. Nu verhuurd wordt door de eigenaar aan een ander bedrijf wat ook van die eigenaar is en ga zo maar door. Niemand verantwoordelijk dus voor de ammoniak in Bacau. Een voorbeeld van de Roemeense manier “onder verantwoordelijkheid uitkomen over de hoofden van de bevolking”  Zakkenvullen en corruptie in tooi! Hallo Europa!!

Onbereikbaar!?

Veel van onze cliënten wonen in dorpjes in de Provincie Bacau maar ook in andere delen van Roemenië. Deze dorpjes zijn meestal te bereiken over de onverharde wegen. Dat is allemaal geen probleem als het  maar niet regent of sneeuwt!

Onverharde wegen veranderen in modderige paadjes en de dorpjes worden onbereikbaar. Een dikke laag klei blijft aan je schoenen plakken en auto’s komen vast te zitten. Als de dorpjes wat hoger liggen is het onmogelijk om met een normale auto verder te komen, de hellingen zijn te stijl. Soms loopt er een riviertje door de dorpen waar je doorheen moet, het water staat al snel halverwege het autoportier.

Meldingen van misbruik onderzoeken, bezoeken aan pleeggezinnen, hulp aan zieke mensen en gezinnen wordt vooral in de herfst en de winter moeilijk door regenval, sneeuw of dooi. Soms worden er in onmogelijk omstandigheden vele kilometers te voet afgelegd. Het is allemaal “onbereikbaar”.

Deze “onbereikbaarheid” is relatief, de oplossing is de aanschaf van een kleine terreinauto. Dat is al lang een wens van het Betaniateam. Met de aanschaf van zo’n auto worden de bezoeken aan zieke mensen weer mogelijk, de pleeggezinnen kunnen weer bezocht worden en meldingen van misbruik en verwaarlozing kunnen ook weer onderzocht worden. Simpel toch? Ja, simpel als de financiele middelen daarvoor beschikbaar zijn! Helaas is dat (nog) niet zo. Een Dacia Duster, terreinauto, kost 13.100 euro.

Stichting HCR , de werkgroepen van stichting HCR en enhousiaste mensen die ons werk ondersteunen zetten zich in om dit voor elkaar te krijgen. Andere ideeën zijn altijd welkom.