De wasserij in Moinesti

Wasserij van het ziekenhuis in Moinesti,

Al sinds een paar jaar hebben we een goede samenwerking met het ziekenhuis in Moinesti. Moinesti ligt in de provincie Bacau en de afstand tussen de stad Bacau en de stad Moinesti is 45 km. Eerder konden we in dit ziekenhuis al bijdragen aan de verbetering van de operatiezalen, nu hadden we de mogelijkheid om de wasserij aan te pakken. De oude wasserij dateerde uit “grootmoeders tijd” en overal waar je keek liep het water uit de wasmachines. Dan te bedenken dat de wasmachines op 380 volt werken. Dat gaf nu niet echt een veilig gevoel als je in de wasserij stond. Dit kleine stedelijke ziekenhuis onder leiding van dr. Adrian Coterleti heeft zich wat kwaliteit, inrichting en inzet onderscheiden van veel andere ziekenhuizen in Roemenie. De opening van de wasserij is op 27 juli 2006. De foto’s die ik hierbij plaats spreken voor zich denk ik.

Op bezoek na de renovatie van de operatiezalen. Hier samen met dr. Coterleti:

De oude situatie in de wasserij:

De nieuwe situatie in de wasserij:

Je vraagt je af hoe het toch allemaal komt

Al twee weken achter elkaar werden er waarschuwingen afgegeven voor hevige regenval. Iedere keer wordt de overheid van het overgrote deel van de 41 provincies gewaarschuwd. Met de beelden en toestanden in ons achterhoofd van vorig jaar, in Bacau, geeft het toch iedere keer weer spanning. Tot nog toe is het de provincie Bacau voorbijgegaan. Het is erg dat het op ieder moment weer raak kan zijn. Twee weken geleden werd de provincie Bistrita Nassaud getroffen, afgelopen weekend de provincie Suceava. Hevige regenval zorgt ervoor dat in korte tijd een aantal dorpen van de aardbodem verdwijnen. Zo gebeurde het in Bistrita Nassaud, zo gebeurde het ook in Suceava. Om 22.00 maakte de meeste mensen zich klaar om naar bed te gaan. Toen ging het regenen. Een wolkbreuk van bijna anderhalf uur vaagde het dorp Albore van de aardbodem. Er zijn 10 mensen verdronken en er werden mensen vermist. De roemeense krant “evenimentul zilei” schrijft het volgende: “Bijna alles wat op de weg van de vloedgolf kwam verdween met de snelheid van een bliksem. Hele families werden opgeslokt door het water zonder nog maar iets te kunnen doen. De meeste mensen die het leven verloren zijn ouderen over de 70 of 80 jaar maar ook jongeren en kinderen werden meegenomen door het water”. Je vraagt je af hoe het toch allemaal komt. Het is een fenomeen van de laatste 3 jaar. Na hevige regenval treden rivieren buiten de oevers en zorgen voor al dit leed. Er wordt veel over gesproken omdat het toch een dreiging is voor Roemenie. Er wordt verteld dat het komt door illegale houtkap, anderen zeggen dat de rivieren dicht geslibt zijn, weer anderen hebben het over klimaatverandering. Ze zullen allemaal wel een beetje gelijk hebben, veel wordt er niet veel aan gedaan, wat zal het volgende gebied zijn? Misschien gaat het Bacau voorbij of krijgen we opnieuw met een nachtmerrie te maken?

Foto : het dorp Albore (Suceava) 01.07.2006 – foto: Rompres

Hulpverlening (1)

Hulpverlening (1)

Omdat ik werkzaam ben in de hulpverlening is dat een onderwerp wat me vaak bezig houdt. Het is een “vak” waar je zelfstandig moet optreden. Veel moet je uit de praktijk leren. Het onafhankelijk maken van mensen is vaak de grootste fout die men maakt. Dat heb ik ook moeten leren. Het weggeven van kleding, voedsel, schoenen e.d. is nodig voor noodhulp. Het lost op lange termijn echter niets op. Wat we in Roemenie vaak zien is dat er werkgroepen, kerken, verenigingen, jaarlijks, of meerdere keren per jaar, hetzelfde dorp, dezelfde gemeente of dezelfde families “bevoorraden”. Ik wil hierbij opmerken dat het allemaal heel goed bedoeld is, maar het is zo jammer dat de mensen bij wijze van spreken al op de kalender kijken wanneer “hun” transport aankomt. Alles wordt uitgeladen en verdeeld, over de oorzaken van het probleem wordt verder niet nagedacht. Dat is juist zo jammer. Als al deze krachten gebundeld zouden worden dan kan er aan structurele projecten gewerkt worden. Daar heeft een hele gemeenschap wat aan.

E. van Wijk holding opent in Bacau

30 juni 2006, opening van een nieuw filiaal van E. van Wijk holding in Bacau. Na de filialen Cluj, Arad en Boekarest was nu ook Bacau aan de beurt. Het betreft een filiaal van het dafdealerschap, een een moderne garage voor onderhoud, onderdelen en reparatie. Een investering van 1,1 miljoen euro en nieuwe banen is een belangrijke vooruitgang voor de provincie Bacau.

De openingstoespraken werden uitgesproken door dhr A.van Wijk, Francisc Tancău, burgemeester van Nicolae Balcescu en dhr van Doorne van Daf Nederland. In aanwezigheid van een groot aantal genodigden knipte dhr A. van Wijk samen met de burgemeester van het dorp Nicolae Bălcescu het lint door.

Na de opening werd ook het nieuwe model van Daf , de XF105, gepresenteerd. In een gesprek wat ik met dhr van Doorne had vertelde hij dat dit model het paradepaardje van Daf is. Een prachtige auto en een prachtig bedrijf.

Roemenië, een land van grote tegenstellingen

Roemenië, een land van grote tegenstellingen. Via de media hoor je dat er een nieuw model auto op de europeese markt komt. Enkele dagen later (bij wijze van spreken) rijd dat nieuwe model al rond in Roemenië. Kort bij de villawijk van Bacau halen we een aantal kinderen op die misbruikt zijn door de vader, het huis staat op instorten. Niemand die er naar omkijkt. Omschakelen van het ene uiterste naar het andere uiterste is aan de orde van de dag. Niemand kijkt er meer vreemd van op. Meer als de helft van de bevolking in de provincie Bacau leeft in armoede. Een ander gedeelte leeft van de ene op de andere dag en een klein procent leeft in overdaad. Het is een land waar veel dingen moeilijk te begrijpen zijn. In mijn werk heb ik hier veel mee te maken. Wanneer we nederlanders op bezoek hebben zijn sommige dingen moeilijk uit te leggen. Je moet hier dagelijks leven om de roemeense cultuur en mentaliteit enigzins te begrijpen. Het “ in hokjes denken” van sommige nederlanders levert ons als organisatie vaak veel problemen op. Commentaar en veroordeling van zaken waar mensen geen idée van hebben hoe het werkelijk in elkaar steekt. Iedere keer opnieuw een strijd, vaak tevergeefs omdat mensen dingen niet willen begrijpen. Ach, je kan het ze niet eens kwalijk nemen, ieder zijn eigen hokje denk ik maar.

Kans of geen kans

Extreem warm kan ik wel zeggen. De thermometer geeft dik over de 30 graden celcius aan. Wat een problemen weer vandaag. Er wordt vaak gezegd dat Roemenië geen arm land meer is, gezien ook het feit dat van intreding in de EU nabij is. Toch komen er dagelijks gevallen van ernstig zieke kinderen bijvoorbeeld waar de ouders geen geld voor hebben om te behandelen. Vandaag een jongetje van 8 jaar met leucemie. Kan alleen in het buitenland geopereerd worden. De ouders hebben geen geld om dagelijks rond te komen. Een operatie in het buitenland is al helemaal onmogelijk. Dat is ook Roemenië, geld maakt hier het verschil van wel of niet behandelen. Kans of geen kans.

Mijn eerste bericht op 24 juni 2006

Dit is mijn eerste bericht op deze weblog. Ik wil op deze manier proberen iedereen op de hoogte te brengen van het leven in Roemenië. Alles wat ik hier meemaak. Wil proberen om het regelmatig bij te houden. We zullen zien. Voel je vrij om een reactie te geven over alles wat ik schrijf. Gegroet.