De open deuren bij Betania: Ze komen terug naar ‘huis’

Reportage van een poosje geleden. Niet eerder geplaatst op mijn weblog;

Ze waren verdrietig, geïsoleerd en verward. Alle voorzieningen waar ze elkaar kunnen ontmoeten en met elkaar kunnen praten zijn gesloten. De enige plekjes waar ze zich normaal kunnen voelen, ze niet vragend aangekeken worden of waar mensen zich voor hen schamen. Jonge mensen met een beperking waren geschokt over het besluit van de gemeente Bacău om subsidies op hun projecten te minderen of te stoppen.

Een andere deur ging open, bij Betania. André Muit en ‘zijn’ specialisten van het Multifunctioneel Centrum ontvingen hen met open armen! “Jammer dat we nergens een plekje meer hadden, zei Irina. “Ik kom hier nu een paar maanden en ik voel me erg goed, het is net als thuis!” Zij vindt het leuk om magneetjes te maken om op bijvoorbeeld koelkastdeuren te plakken, een activiteit die precies werken inhoudt, maar ook om bloempotten te decoreren. Het zijn mooie bloempotten en ze zijn hun geld echt waard, unieke kunstwerken.

We zien bloempotten met vlinders en bloemen, met een stilleven, met abstracte tekeningen of een boeket van viooltjes. ”De meeste van de jongeren hebben het geduld om de bloempotten te decoreren, terwijl anderen liever magneten maken of andere activiteiten doen. Het primaire belang is socialisering, werken aan hun eigenwaarde, het samenzijn en gezamenlijk activiteiten. Naast deze activiteiten is er ruimte voor ontspanning, gesprek en vooral luisteren naar de jongeren” zegt Laura Maxim, psycholoog, en werkzaam in het Multifunctioneel Centrum van Betania.

“We praten over familie, vriendschap en soms zijn er ook heel intieme onderwerpen die aan de orde komen. We zijn daar heel blij mee en we zien dat de jongeren zich normaal willen gedragen en een normaal leven willen, maar vaak niet weten hoe dat moet.”

“Wij zorgen voor elkaar”

Rustig, netjes, knap en vooral erg emotioneel: Irina praat weinig, maar als ze praat, zegt ze het allemaal in een adem. Ze woont bij haar ouders, ze is 35 jaar en heeft een zus die in Engeland woont. Haar zus was erg bezorgd over het sluiten van alle voorzieningen voor de jongeren met beperkingen. Het grootste gedeelte van de andere jongeren woont ook bij de ouders, omdat ze niet zelfstandig kunnen wonen. “Ik woon bij mijn vader”, zegt Marius. “Mijn moeder is in Italie gaan wonen, en mijn zus kookt voor ons.” Catalin woont bij zijn moeder. “We zijn samen sinds mijn broer is getrouwd en ergens anders is gaan wonen. Mijn moeder is 70 jaar en we zorgen voor elkaar,” zegt Catalin. Hij is erg voorzichtig en zorgzaam. Zodra hij aankomt in het Multifunctioneel Centrum belt hij zijn moeder:“Ik ben er, alles is in orde maak je geen zorgen.” En als hij weg gaat: “Ik ben klaar, ik ga nu weg en ben er over een half uur”. “Ze zijn
erg op elkaar gesteld,” legt Laura Maxim, de psycholoog van het centrum, uit. Familie is erg belangrijk voor de jongeren, ze genieten ervan om te praten over de mensen die hun warmte, balans en een een veilige omgeving bieden.

Een andere warme plek, buiten hun huis, is het Multifunctioneel Centrum bij Betania, waar ze een groot aantal uren per dag doorbrengen. Hier, waar het “licht en rustig is,” werken de jongeren, spelen ze therapeutische spelletjes binnen en buiten, maken ze puzzels of spelen ze een potje rummy en domino in de zaal. Vanaf volgende week staat er quillingtechniek op het programma.

Nicoleta, Irina, Marius, Andrei…..

Ze zitten aan een ronde tafel te knippen, te lijmen, te praten over hun familie, over sport en over de politiek. ”Basescu wordt weer president,” zegt Catalin. “De premier vroeg hem om af te treden, maar hij gaat heus niet weg!” Ze hebben geen collega’s op hun werk of studiegenoten. De enige plek waar ze met anderen praten, is in het centrum van Betania. Irina houdt van muziek en sport, en volgt sportevenementen van dichtbij. En als het om sport gaat, komt ook Marius los. “Ik heb ook drie medailles, goud voor hardlopen, zilver voor bowling en brons voor speerwerpen.” Hij wordt onderbroken door Catalin: “Ik heb goud voor 50 meter hardlopen, hoor”, en hij voegt daaraan toe: “ik heb hier in het centrum veel vrienden: Nicoleta, Irina, Marius, Andre, Laura.

… Ik ben in meerdere centra geweest, maar nu ben ik terug bij mijn ‘moedercentrum’, bij Betania. Ik was hier in 1998 ook en hier hoor ik thuis bij de mensen die me tenminste begrijpen.” Hij is nooit afwezig. “Ik was er alleen een paar dagen niet omdat ik in het ziekenhuis lag, maar voor de rest ben ik er altijd!” In feite kan hij ook nergens anders heen. “Dit project is uiterst belangrijk voor deze jongeren. Het zijn jongeren met beperkingen die nergens anders heen kunnen, thuis zitten en geen enkele activiteit hebben. Ze zijn vaak wanhopig. Met deze vorm van activiteiten, die ze elke dag hebben op individueel niveau, werken we aan hun eigenwaarde en het ontlasten van de familie,” zegt Andre Muit. Maar maakt het hen gelukkig? “Ik denk het wel!”

Geschreven door Silvia Pătrăşcanu

Het Multifunctioneel Centrum is gebouwd in 2011 door Stichting Werkgroep Hulp Oost-Europa uit Nieuw-Vennep. Het betreft een multifunctioneel (dag)activiteitencentrum. Het algemene doel is activiteiten te organiseren voor jongeren met lichamelijke en verstandelijke beperkingen. Het centrum heeft ruimte voor 30 jongeren met beperkingen. Op dit moment komen er dagelijks 20 jongeren naar het project van Betania. “Na de zomervakantie komt er ook een groep van 30 – 45 jaar, omdat er veel aanvragen zijn in deze leeftijdscategorie,”vertelt Laura Maxim. “Er zijn ook veel vrijwilligers betrokken bij dit project, en we zijn blij dat ‘gezonde’ jongeren samenwerken met de jongeren met beperkingen. Ze kunnen veel van elkaar leren.”