Wanhoop in de EU anno 2007

Vrijdagmiddag 19 oktober 2007. Ik heb net mijn gesprekken afgerond over een mogelijke nieuwe opzet van fondswerving toen ik een kind hoorde huilen in de hal van ons kantoor. Niets ongewoons, er komen hier veel kinderen dus ik keek even maar besteede er verder niet veel aandacht aan. Ik krijg echter argwaan want het duurt allemaal wat langer als normaal. (en roemenen proberen er altijd alles aan te doen om het kind maar niet te laten huilen). Ik informeer en krijg te horen dat het om een zeer jonge moeder gaat die haar blinde kindje van 9 maanden achter wil laten. Er is inmiddels gebeld naar onze afdeling maatschappelijk werk van de Tulp om deze zaak over te nemen. Inmiddels heb ik begrepen dat de moeder geen geld heeft om het kind te kleden en eten te geven en gehoord heeft dat het bij ons goed verzorgd zal worden. We gaan er uiteraard alles aan doen dit te voorkomen en kijken wat we voor de moeder en het kind kunnen doen zodat ze er wel voor kan zorgen. Het kind heeft honger en blijft huilen, er worden bananen geprakt en er wordt melk gekocht om ook dit probleem (tijdelijk) op te lossen.

Hoe wanhopig kan een moeder zijn dat ze hier komt om haar kindje achter te laten?
Roemenië anno 2007, vers toegetreden in de Europeese Unie, een geval van bittere armoede die hier nog op veel plekken voorkomt.

Het kind is voorlopig opgenomen in het ziekenhuis ivm met ondervoeding en ademhalingsproblemen.